Μάλιστα κύριοι/ες. Ως αντι-ρατσιστής, να πάω. Να στηρίξω την διοργάνωση. 6 euro ? 6 euro. Ευτυχώς ήταν διαπραγματεύσιμο το ποσό … εεε … είχε και μία μικρή τρύπα κάπου στα δεξιά για τους συντρόφους τζαμπατζίδες! Όποιος έχει λεφτά στηρίζει. Μην είμαστε ρατσιστές όμως με τους μη προνομιούχους. Άλλωστε εκεί που έγινε το 15ο Αντιρατσιστικό φεστιβάλ, αν δεν μου τα τρώγαν στην είσοδο θα μου τα τρωγε ο π…ης ο ταρίφας. Και δυστυχώς το βράδυ, τον βλέπω Διπλό … καταλαβαίνετε! Από Κατεχάκη μέχρι κέντρο … σας προειδοποιώ μην το επιχειρήσετε! Τα κλαίω ακόμα. Anyway…αλλά ας φτάσουμε στο ζουμί.Άντε και πήγα, τι να δω?
Δεκάδες αντιρατσιστές/ριες να κάθονται στα γνωστά, στημένα τραπεζάκια τους σε παράταξη, τύπου «πασαρέλα», έχοντας απλωμένη τη διαθέσιμη πραμάτεια (φυλλάδια, εφημερίδες, μπλουζάκια, «ληγμένες» αφίσες που δεν κολλήθηκαν τότε που θα έπρεπε από τους συντρόφους …). Να είμαστε αντικειμενικοί κάποια από τα περίπτερα είχαν αρκετό ενδιαφέρον και πραγματικό νόημα για το φεστιβάλ αλλά μερικά άλλα … ουδέν σχόλιον.
Και επαναλαμβάνω αγαπημένοι/ες μου τρυπιοτσέπιδες. Τι να δω?
Τους μετανάστες από την μια να διασκεδάζουν μόνοι τους στην μικρή σκηνή και τους ομογενής από την άλλη στην μεγάλη να διασκεδάζουν άκρως «αντιρατσιστικά» με την σούπερ – ντούπερ μπάντα Skaribas (δες εδώ). «Άσε με μάνα σηκώνω μοϊκάνα …» λέει ο ποιητής της σύγχρονης hit εποχής και οι άκρως πολιτικοποιημένοι/ες νεαροί/ες να φωνάζουν από κάτω «μάνα».
Είναι σαφής όπως καταλαβαίνετε η ευθεία βολή των Skaribas προς την μητριαρχία και τα ρατσιστικά κοινωνικά πρότυπα που παράγονται, αναπαράγονται, και ούτω καθεξής, μέσα στην μητριαρχική κοινωνία μας. Είναι προφανές ότι και οι διοργανωτές του φεστιβάλ ήξεραν την πρωτοποριακή ή αν το θέλετε in στιχουργική ικανότητα των Skaribas। Συγχαρητήρια! Αλλά έτσι είναι। Άλλοι τραγουδούν, είθισται αυτούς να τους αποκαλούμε καλλιτέχνες, άλλοι σου πιάνουνε την πάρλα (πολιτικάντηδες) και άλλοι μαγειρεύουν (μετανάστες … αυτοί ξέρουν!).
Ευτυχώς την τελευταία μέρα είπα να γνωρίσω καλλίτερα τους μετανάστες μέσα από την τοπική τους κουζίνα. Έγινα στενός φίλος με της Φιλιππίνες συνδυάζοντας τα εδέσματα τους με το ελληνικό σουβλάκι. Τέλος απόλαυσα ζωντανά τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, μέχρι που ένα κοριτσάκι ξαφνικά ανέβηκε στη σκηνή και μας ενημέρωσε ότι ο Θανάσης ξεπουλήθηκε. Όχι κοπέλα μου, αν όλοι μαζί προσπαθήσουμε θα γίνουν και πάλι όλα τζάμπα!
Γράφτε τίποτα ρε!
ΑπάντησηΔιαγραφή